Bir mübarek vardı, hiç konuşmazdı
sadece gözleri konuşurdu. Anlamadım ilk başta neden bu kadar sustuğunu.
İnsanlar derdim konuşarak anlatmaz mı içindekileri? Konuşarak söylemez mi
diyeceklerini.
Halbuki anladım sonradan susarak da
herşeyin anlatılacağını bazen iyilikle söylediğin kelimelerin bile tesirinin
olumsuz olacağını gözlerine baktığımda anladım. Sonra susarak da konuşulacağını
öğrendim.
Çıkmaz sokakta neler anlatılabilir ki?
Senin anlattığın karşıdakinin anladığı kadar olduğu müddetçe, bu hayatta ne
anlatılabilir ki. Ama birçok şey yanlış algılanabilir;
Evet, zehirlenmiş algılarımızla bu yaşamı
idame ettirmeye çalışıyoruz. İnsan olarak kalmaya çalışıyoruz. Sonra neler
oluyor biliyor musunuz? Amaçsız, şuursuz mücadelelere giriyoruz. Aklını kaybetmeyene
deli, ayak uydurana akıllı diyoruz.
Zor vesselam; yola çıksan arkadaşın yok,
yolda kalsan gönlün razı değil.
Gerçi gönlündeki yoldaştan başka
arkadaş aramakta pek hayra alamet olmasa gerek.
İmtihan der geçeriz ama imtihandan
geçer miyiz? Nasip meselesi…
İsmail Bal
Mayıs 2025
03:13
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder